En we zitten al op de helft..
Blijf op de hoogte en volg Esther
06 April 2014 | Suriname, Paramaribo
Fawakaaaa allemaaaal! :)
Het heeft even geduurd maar hier is mijn volgende verhaaltje .
We zitten al op de helft, nog maar 2 maanden.. Alles gaat hier lekker z’n gangetje. De weken zien er een beetje hetzelfde uit. We gaan naar stage, doen de was en boodschappen, we koken, zonnen, skypen, gaan sporten, zwemmen, uiteten, stappen en maken af en toe een tripje.
Ik begin bij de nieuwe afdeling, de couveuse.
Ondertussen ben ik er al 4 weken, het was (en is trouwens nog steeds) heel erg wennen. Ik vond dat ik op mijn vorige afdeling al veel stil zat, maar dat was niets vergeleken met hier!
In één dienst hebben we 6 ‘drukke’ momenten van gemiddeld 30 minuten. Moet je nagaan, als je de rest van de tijd eigenlijk maar moet zitten niksen. Ik probeer me zo nuttig mogelijk te maken en werk van anderen over te nemen (zoals gaasjes/verbandjes vouwen, hoe saai het ook is..) De dagen duren dus wel heel erg lang. Ze vragen me vaak om even iets weg te brengen of op te halen op een andere afdeling. In NL zou je zeggen dat je ‘gebruikt’ word voor de rotklusjes, maar hier vind ik het helemaal niet erg, even van de afdeling af en een stukje lopen. Maar wat we doen is wel heel erg leuk hoor haha, komt zo niet over natuurlijk.. We baden de baby’tjes, voeden en ‘verbroeken’ ze. Alle observaties e.d. worden geschreven in dossiers, overgeschreven op blaadjes en dan weer overgeschreven in ‘het cahier van de hoofdzuster’, veel schrijfwerk dus (en super foutgevoelig!!)
Het wordt wel steeds gezelliger op de afdeling, nu ik de zusters bijna allemaal bij naam ken en zij mij kennen wordt er steeds meer gepraat en gelachen. Op een of andere manier moet je hier echt respect winnen ofzo, ze gaan niet zomaar een gesprek met je aan als ze je niet kennen.
Nog 2 weken hier op de afdeling, dan 2 weekjes vakantie en daarna nog 3 weken naar de CCU (hartbewaking). Aaaa als ik dat typ lijkt het nog maar zo kort!!!
Ik heb trouwens ook een dag samen met Nienke op de OK meegelopen. Dat was echt super vreemd maar heel interessant om te zien hoe dat hier gaat. Wat een verschil!! Voordat we een operatie mee gingen kijken moesten we ons voorstellen aan het hele team, wel 30 personen denk ik. Daarna werd er in grote lijnen verteld hoe het in elkaar stak en mochten we de operatiekamers in. Er zijn in totaal 3 operatiekamers in het ziekenhuis. Eén voor de GYN, één voor de KNO en één algemene. Ik mocht naar de operatiekamer van de GYN maar als ik zin had in een andere operatie mocht ik gewoon naar een van de andere operatiekamers lopen. Maargoed, ze waren een keizersnede aan het voorbereiden. De vrouw die op de operatietafel zat, was aan het wachten op een ruggenprik. 10 minuten lang heeft ze zitten beven van de kou, niemand die een woord tegen haar zei en iedereen liep langs haar af naar elkaar te roepen. Toen de ruggenprik gezet ging worden werd er de vrouw alleen verteld dat ze met een gebogen rug moest gaan zitten, volgens de anesthesist boog ze niet voldoende, maar in plaats het uit te leggen hoe het wel moet of vriendelijk te zijn, begon hij naar haar te roepen. Alleen dat vond ik al niet normaal… Nouja, uiteindelijk was de ruggenprik gezet. De vrouw werd met riemen vast gebonden aan de operatietafel en de operatie begon. Alles werd naar mijn idee wel goed en steriel uitgevoerd. Toen de baby uit de baarmoeder gehaald werd begon het meteen te huilen, ik kreeg echt een brok in mijn keel, geweldig om te zien!! De baby werd snel in een doek gewikkeld en naar de couveuse afdeling gebracht. De moeder had het kind niet gezien, ze wist niet of het een jongen of een meisje was, ze werd niet gefeliciteerd, NIKS! En als klapper op de vuurpijl werd er ook nog even tussendoor gevraagd aan de vrouw of ze gesteriliseerd wilde worden, het lag nu toch open.. De vrouw vroeg naar haar man, maar die was er niet. Ze moest een keuze maken. Ze koos voor de sterilisatie, het enige wat de arts nog zei was; Daar moet u wel extra voor betalen he. ONGELOFELIJK! Voor sommige misschien niet interessant om te lezen, maar dit heeft écht écht indruk op me gemaakt. Duidelijke verschillen met NL dus, aandacht voor de patiënt en uitleg staan hier laag op het lijstje…
We doen natuurlijk nog steeds veel leuke dingen;
- We hebben HOLI PHAGWA gevierd, een Hindoestaans feest / festival waarbij ze de overwinning van het goede op het kwade vieren de met kleuren poeders en DJ’s (Chuckie).
- Een van de onderburen is jarig geweest, ze had samen met andere meiden een partybus geregeld. Dat is een open soort oude schoolbus met MEGA harde muziek, die rijden hier veel rond dus was leuk om zelf een keer op te staan.
- We zijn een dagje naar de Colakreek geweest, heerlijk aan het water. De Poakkakreek waar we al geweest waren vond ik zelf mooier, door de natuur. Deze kreek was heel toeristisch maar we waren bijna de enige dus was ook wel weer lekker.
- We zijn een dagje naar de Brownsberg geweest. Met een busje gingen we de berg op, daar hadden we al een super mooi uitzicht. We zijn 300 meter de berg afgegaan naar de Irenewaterval, dat afkoelen hadden we wel verdiend na zn tocht. Daarna moesten we weer terug, klimmen dus. Ik had verwacht dat klimmen zwaarder was dan dalen maar dat viel mee. Op de terugtocht zagen we apen in de bomen, heel erg leuk! Toen we weer boven waren werden we gevraagd voor een interview voor de NOS. Ze gingen een reportage maken over goudzoekers en de natuur rondom de Brownsberg / stuwmeer. Echt lachen was dat, super nep!
- De dag na de Brownsberg was er een festival; Sunglam. Het zou nóg leuker zijn dan Phagwa dus ik wilde er heel graag naartoe. Ik had Liza en Nienke over kunnen halen maar het was niet zó geweldig als we verwacht hadden, maar toch was het super super leuk haha.
We hebben ook een onbeperkt sport- en zwemabonnement afgesloten bij een hotel, ideaal! Dus we gaan een paar keer per week sporten en 1x per week volgen we groepsles zumba, ook leuk.
Hier in huis met die meiden is het ook nog gezellig! Komende 2 weken heb ik nog stage en krijgen zij hun vriendjes op bezoek. De 2 weken erna is het andersom, dan hebben zij stage en komen pap en mam de eerste week en de tweede Liza en Inge (vriendinnen). Daar heb ik echt heel veel zin in!
Zooo volgens mij is het verhaal lang genoeg haha.
Komende week zal ik nog foto’s op de site zetten, maar moet ze eerst nog even sorteren, het zijn er echt veel!
Jullie lekker genieten van het mooie weer in NL!
Doei doei! X
Het heeft even geduurd maar hier is mijn volgende verhaaltje .
We zitten al op de helft, nog maar 2 maanden.. Alles gaat hier lekker z’n gangetje. De weken zien er een beetje hetzelfde uit. We gaan naar stage, doen de was en boodschappen, we koken, zonnen, skypen, gaan sporten, zwemmen, uiteten, stappen en maken af en toe een tripje.
Ik begin bij de nieuwe afdeling, de couveuse.
Ondertussen ben ik er al 4 weken, het was (en is trouwens nog steeds) heel erg wennen. Ik vond dat ik op mijn vorige afdeling al veel stil zat, maar dat was niets vergeleken met hier!
In één dienst hebben we 6 ‘drukke’ momenten van gemiddeld 30 minuten. Moet je nagaan, als je de rest van de tijd eigenlijk maar moet zitten niksen. Ik probeer me zo nuttig mogelijk te maken en werk van anderen over te nemen (zoals gaasjes/verbandjes vouwen, hoe saai het ook is..) De dagen duren dus wel heel erg lang. Ze vragen me vaak om even iets weg te brengen of op te halen op een andere afdeling. In NL zou je zeggen dat je ‘gebruikt’ word voor de rotklusjes, maar hier vind ik het helemaal niet erg, even van de afdeling af en een stukje lopen. Maar wat we doen is wel heel erg leuk hoor haha, komt zo niet over natuurlijk.. We baden de baby’tjes, voeden en ‘verbroeken’ ze. Alle observaties e.d. worden geschreven in dossiers, overgeschreven op blaadjes en dan weer overgeschreven in ‘het cahier van de hoofdzuster’, veel schrijfwerk dus (en super foutgevoelig!!)
Het wordt wel steeds gezelliger op de afdeling, nu ik de zusters bijna allemaal bij naam ken en zij mij kennen wordt er steeds meer gepraat en gelachen. Op een of andere manier moet je hier echt respect winnen ofzo, ze gaan niet zomaar een gesprek met je aan als ze je niet kennen.
Nog 2 weken hier op de afdeling, dan 2 weekjes vakantie en daarna nog 3 weken naar de CCU (hartbewaking). Aaaa als ik dat typ lijkt het nog maar zo kort!!!
Ik heb trouwens ook een dag samen met Nienke op de OK meegelopen. Dat was echt super vreemd maar heel interessant om te zien hoe dat hier gaat. Wat een verschil!! Voordat we een operatie mee gingen kijken moesten we ons voorstellen aan het hele team, wel 30 personen denk ik. Daarna werd er in grote lijnen verteld hoe het in elkaar stak en mochten we de operatiekamers in. Er zijn in totaal 3 operatiekamers in het ziekenhuis. Eén voor de GYN, één voor de KNO en één algemene. Ik mocht naar de operatiekamer van de GYN maar als ik zin had in een andere operatie mocht ik gewoon naar een van de andere operatiekamers lopen. Maargoed, ze waren een keizersnede aan het voorbereiden. De vrouw die op de operatietafel zat, was aan het wachten op een ruggenprik. 10 minuten lang heeft ze zitten beven van de kou, niemand die een woord tegen haar zei en iedereen liep langs haar af naar elkaar te roepen. Toen de ruggenprik gezet ging worden werd er de vrouw alleen verteld dat ze met een gebogen rug moest gaan zitten, volgens de anesthesist boog ze niet voldoende, maar in plaats het uit te leggen hoe het wel moet of vriendelijk te zijn, begon hij naar haar te roepen. Alleen dat vond ik al niet normaal… Nouja, uiteindelijk was de ruggenprik gezet. De vrouw werd met riemen vast gebonden aan de operatietafel en de operatie begon. Alles werd naar mijn idee wel goed en steriel uitgevoerd. Toen de baby uit de baarmoeder gehaald werd begon het meteen te huilen, ik kreeg echt een brok in mijn keel, geweldig om te zien!! De baby werd snel in een doek gewikkeld en naar de couveuse afdeling gebracht. De moeder had het kind niet gezien, ze wist niet of het een jongen of een meisje was, ze werd niet gefeliciteerd, NIKS! En als klapper op de vuurpijl werd er ook nog even tussendoor gevraagd aan de vrouw of ze gesteriliseerd wilde worden, het lag nu toch open.. De vrouw vroeg naar haar man, maar die was er niet. Ze moest een keuze maken. Ze koos voor de sterilisatie, het enige wat de arts nog zei was; Daar moet u wel extra voor betalen he. ONGELOFELIJK! Voor sommige misschien niet interessant om te lezen, maar dit heeft écht écht indruk op me gemaakt. Duidelijke verschillen met NL dus, aandacht voor de patiënt en uitleg staan hier laag op het lijstje…
We doen natuurlijk nog steeds veel leuke dingen;
- We hebben HOLI PHAGWA gevierd, een Hindoestaans feest / festival waarbij ze de overwinning van het goede op het kwade vieren de met kleuren poeders en DJ’s (Chuckie).
- Een van de onderburen is jarig geweest, ze had samen met andere meiden een partybus geregeld. Dat is een open soort oude schoolbus met MEGA harde muziek, die rijden hier veel rond dus was leuk om zelf een keer op te staan.
- We zijn een dagje naar de Colakreek geweest, heerlijk aan het water. De Poakkakreek waar we al geweest waren vond ik zelf mooier, door de natuur. Deze kreek was heel toeristisch maar we waren bijna de enige dus was ook wel weer lekker.
- We zijn een dagje naar de Brownsberg geweest. Met een busje gingen we de berg op, daar hadden we al een super mooi uitzicht. We zijn 300 meter de berg afgegaan naar de Irenewaterval, dat afkoelen hadden we wel verdiend na zn tocht. Daarna moesten we weer terug, klimmen dus. Ik had verwacht dat klimmen zwaarder was dan dalen maar dat viel mee. Op de terugtocht zagen we apen in de bomen, heel erg leuk! Toen we weer boven waren werden we gevraagd voor een interview voor de NOS. Ze gingen een reportage maken over goudzoekers en de natuur rondom de Brownsberg / stuwmeer. Echt lachen was dat, super nep!
- De dag na de Brownsberg was er een festival; Sunglam. Het zou nóg leuker zijn dan Phagwa dus ik wilde er heel graag naartoe. Ik had Liza en Nienke over kunnen halen maar het was niet zó geweldig als we verwacht hadden, maar toch was het super super leuk haha.
We hebben ook een onbeperkt sport- en zwemabonnement afgesloten bij een hotel, ideaal! Dus we gaan een paar keer per week sporten en 1x per week volgen we groepsles zumba, ook leuk.
Hier in huis met die meiden is het ook nog gezellig! Komende 2 weken heb ik nog stage en krijgen zij hun vriendjes op bezoek. De 2 weken erna is het andersom, dan hebben zij stage en komen pap en mam de eerste week en de tweede Liza en Inge (vriendinnen). Daar heb ik echt heel veel zin in!
Zooo volgens mij is het verhaal lang genoeg haha.
Komende week zal ik nog foto’s op de site zetten, maar moet ze eerst nog even sorteren, het zijn er echt veel!
Jullie lekker genieten van het mooie weer in NL!
Doei doei! X
-
06 April 2014 - 22:16
Brigitte Snoek:
Fawakaaaaaaa misi,
Gaaf om zo te lezen, en ja de weken op de couveuse afdeling tellen af, wat moeten we hier dan hard werken he?
Het blijft en groot verschil.
Gaaf dat je een sectio hebt gezien, wat een verschil met hier!!!
Leuk he dat je ouders komen, ga je een tripje maken?
CCU zal je wel bevallen maar het blijft rustig aan doen hoor.
Nou enjoyyyyy en tot snel.
Tan Bun en bossie en brasa
Brigitte
-
07 April 2014 - 12:23
Ton En Maria:
Hoi Essie,
Mooi verslag weer! Keileuk om allemaal mee te maken, die verschillen! Jeuken je handen niet, af en toe?
(en je mond).
Geweldig dat jullie het samen nog zo goed naar je zin hebben daar. :)
We hebben je wel gemist gisteren hoor!!! Ome Jos ook, het was een keileuk feest!
We wachten de foto's af,
tot gauw !!!
XXX pap en mam -
07 April 2014 - 15:38
Jan Stappaerts:
Wat een avonturen en gebeurtenissen allemaal daar in dat Surinaamse land.
Zou mooi zijn om ook eens in Thailand in zo'n ziekenhuis achter de schermen te kunnen kijken. Doe je dat de volgende keer???
Wat ik ervan gezien en gehoord heb is dat veel vriendelijker en persoon;lijker en veel goedkoper dan Nederland..
Blijf je maar mooi vermaken daar.. en pas goed op jullie pap en mam als ze daar zijn aangeland.
Veel groeten
Jan en Aoe. -
07 April 2014 - 16:10
Ellen:
Wat vliegt de tijd zeg! Geniet er nog van, voor je het weet ben je weer thuis. Alvast veel plezier met jullie pap/mam en natuurlijk Inge en Liza!! Liefs xxx
-
07 April 2014 - 17:43
Linda Bleijs:
Super mooi verhaaltje Esther!!!! Dat is idd een heel verschil met nl hoe ze daar met mensen omgaan.. Wel heel leukst he dit allemaal hebt mogen meemaken!! Echt super zoiets vergeet je net zomaar! Die kun je in je zak steken! Geniet er idd nog van want ik geloof wel dat de tijd echt voorbij vliegt.
Heel wel plezier en ik wacht op je volgende verhaal -
07 April 2014 - 17:43
Linda Bleijs:
Super mooi verhaaltje Esther!!!! Dat is idd een heel verschil met nl hoe ze daar met mensen omgaan.. Wel heel leukst he dit allemaal hebt mogen meemaken!! Echt super zoiets vergeet je net zomaar! Die kun je in je zak steken! Geniet er idd nog van want ik geloof wel dat de tijd echt voorbij vliegt.
Heel wel plezier en ik wacht op je volgende verhaal -
19 April 2014 - 11:33
Rita Huijbregts:
Esther,
Veel vakantieplezier samen met jullie pap en mam.
Gr: Rita -
27 April 2014 - 12:49
Lieke:
Aaah Esther wat maak jij veel mee zo zeg! Leuke verhalen :)
Haha lekker handig van dat rapporteren, ben ik blij dat we in hier gewoon een EPD hebben waar we alles zo in kunnen zetten! Wow en van die operatie, hier gaat dat zo streng, echt heel anders zeg!
Echt gaaf dat je die cultuur verschillen daar zo ziet en dat het leven daar zo mega anders is, geniet er maar lekker van! Heeeel veel plezier in ieder geval (ook nu je vriendinnetjes erzijn), veel plezier alvast met je vakantie daar en veel plezier op de CCU! Liefs van mij!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
